„Wódz”. Jak zaczęła się ta wojna? Przypomnijmy.
07.11.2021 • Ewa Kacprzyk
W latach 90 XX w., talibowie (afgańskie skrajnie fundamentalistyczne ugrupowanie muzułmańskie, powstałe w wyniku rozłamu w opozycji muzułmańskiej) przejęli władzę w Afganistanie. 11 września 2001 roku, terroryści z organizacji Al-Kaida, szkoleni w Afganistanie, zaatakowali wybrane cele na terytorium USA, wieże World Trade Center i Pentagon. Zamachy w USA zostały uznane przez NATO atakiem na wszystkie kraje sojuszu. 8 października 2001 roku rozpoczęła się operacja „Trwała Wolność”. Przystępując do koalicji ISAF, czyli Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa, Polska włączyła się w misję stabilizacyjną i wspierającą rząd afgański w odbudowie Afganistanu i zapewnieniu bezpieczeństwa w kraju. Jednocześnie w nocy z 20 na 21 marca 2003 roku, atakiem koalicji sił międzynarodowych rozpoczął się atak zbrojny na Irak, obalający rząd tworzony przez partię Bass, na czele z Saddamem Husajnem i rozpoczynający okupację tego kraju. Preludium konfliktu było nie zastosowanie się przez Irak, po I wojnie w zatoce Perskiej, do przestrzegania przyjętej przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucji, zakazujących temu państwu rozwijania programów rozbudowy broni masowego rażenia. Drastyczne zaostrzenie polityki nastąpiło po ataku terrorystycznym z dnia 11 września 2001roku, po którym zwiększono działania w ramach tzw. wojny z terroryzmem. Decyzja o rozwiązaniu zbrojnym spowodowała wysłanie w rejon Zatoki Perskiej polskich żołnierzy. Wśród nich zespół około 50 operatorów Jednostki Wojskowej GROM. Dowodził nimi płk Andrzej Kruczyński, pseudonim „Wódz”.
Przeczytaj
